درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
پيوندها
  • ردیاب جی پی اس ماشین
  • ارم زوتی z300
  • جلو پنجره زوتی

  • تبادل لینک هوشمند
    برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان ايران نجوم و آدرس erfan13787.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 1
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 7
بازدید ماه : 27
بازدید کل : 4567
تعداد مطالب : 11
تعداد نظرات : 7
تعداد آنلاین : 1



Alternative content


پایان کد ساعت -->ظ -->
ايران نجوم
ايران نجوم




من عرفان رحماني هستم اميدوارم از وبلاگم خوشتون بياد و براي ديدن مطاب ديگر بهتر است عضو شويد واز مطالب  لذت ببريد. اگر بخوام بيشتر از خودم بگم بايد بگم متولد تهران هستموهوادار تيم پرسپوليس



چهار شنبه 3 خرداد 1398برچسب:, :: 11:0 ::  نويسنده : عرفان رحماني

زمين ساخت ورقه اي

در سال 1912 ميلادي دانشمند آلماني بنام وگنر اظهار داشت كه حدود 200 ميليون سال پيش تمام خشكي ها به هم متصل و يك تكه بوده اند اين خشكي رفته رفته به دو قسمت تقسيم شده و پس از آن هر قسمت نيز قطعه قطعه شده و قاره هاي امروزي را بوجود آمده اند سپس وگنر نظريه زمين ساخت ورقه اي را مطرح كرد.

نظريه زمين ساخت ورقه اي:
بر اساس اين نظريه سنگ كره زمين يك تكه نيست بلكه از تعدادي ورقه هاي بزرگ و كوچك تشكيل شده است.


نكته:بعضي از ورقه ها در زير قاره ها و بعضي ديگر در زير اقيانوس ها و برخي هر دو را در بر مي گيرد.

 




نكته: به هر يك از ورقه هاي سنگ كره يك پليت مي گويند نمونه اي از حركت پليت ها در سطح زمين.

 

 

بر اثر حركت پليت ها در حاضيه ورقه ها زلزله ايجاد مي شود.

زلزله
حركت ناگهاني قسمتي از زمين را زلزله گويند كه اين حركت موجب تخريب ساخمان ها و رانش زمين مي شود و گاهي خسارت جاني و مالي زيادي را به بار مي آورد.

ريشتر
واحد شدت زلزله است كه دانشمند آمريكايي به نام چالز فوانسيس ريشتر اولين بار شيوه اندازه گيري شدت زلزله را پيشنهاد داد او شدت زلزله را 1 تا 12 ريشتر بيان كرد.

 

 

نكته انرژي زمين لرزه اي كه شدت آن يك ريشتر است برابر انرژي حاصل از انفجار 170 گرم تي ان تي (TNT) است. به ازاي افزايش هر درجه ريشتر شدت زمين لرزه 31 برابر عدد قبلي است.

سؤال: چه عاملي در زير سنگ كره موجب شكل پذيري و خمير مانند بودن نرم كره مي شود؟
جواب: دما و فشار بسيار زياد در زير سنگ كره

سؤال: چگونه قسمت خميري گوشته ممكن است جا به جا شود؟
جواب: چون قسمت زيرين دما بيشتر از قسمت بالايي بخش خميري شكل است اين اختلاف دما باعث تغيير چگالي مواد شده و سبب جابه جايي ماده خميري شكل مي شود.

سؤال: چه موقع ورقه هاي سنگ كره جا به جا مي شوند؟
جواب: وقتي مواد نرم كره به آرامي بالا بيايند و به طرفين كشيده شوند ورقه ها روي هم مي خزند.

 

 


حركت ورقه ها در مجاورهم به سه صورت ممكن است باشد.


1- دو ورقه از هم دور مي شوند.

 

 


2- دو ورقه به هم برخورد كرده و نزديك مي شوند.

 

 


3- دو ورقه در كنار هم مي لغزند.

 

 


پديده هاي حاصل از حركت ورقه ها:
1- ورقه هاي دور شونده:

بيش تر محل ورقه هاي دور شونده در ميان اقيانوس ها قرار دارند در اين مناطق مواد مذاب از بين دو ورقه خارج شده و بين دو ورقه سخت مي شود و پوسته جديد حاصل مي گردد.

 

 


به همين دليل هر ساله چندين سانتي متر بر وسعت اقيانوس ها افزوده مي شود.

 

 

2- ورقه ها هاي نزديك شونده:
چون ورقه هاي نزديك شونده خصوصيات فيزيكي و شيميايي مختلفي دارند پديده هاي حاصل به يكي از صورت هاي زير مي باشد.
الف: برخورد ورقه اقيانوسي با قاره اي:
چون ورقه هاي اقيانوسي نسبت به ورقه هاي قاره اي سنگين تر مي باشند به زير ورقه هاي قاره اي كشيده مي شوند و باعث ايجاد گودال اقيانوسي- كوه هاي آتش فشان و زلزله مي شوند.

 

 


ب: برخورد دو ورقه اقيانوسي:
يك ورقه به زير ورقه ديگر فرو مي رود و با خم شدن لبه ورقه ها گودال عميق اقيانوسي ايجاد مي شود. ورقه فرو رونده ذوب شده و مواد مذاب از بستر دريا خارج مي گردند و بر اثر آتش فشان جزايري سر از آب بيرون آورده و جزاير قوسي توليد مي گردند.

 

 



ج: برخورد دو ورقه قاره اي
هيچ كدام از ورقه ها زير ديگري فرو نمي رود چون جرم هر دو مساوي است بر اثر چنين برخوردي كوه و زلزله شديد ايجاد مي شود.

 

 


3- ورقه ها در كنار هم مي خزند
در اين محل ها نه پوسته جديد توليد مي شود و نه ورقه اي تخريب مي شود بلكه فقط ورقه ها كنار هم حركت مي كنند در اين صورت زلزله هاي شديد ايجاد مي گردد.

 

زمین ساخت ورقه ای :

فرضیه زمین ساخت ورقه ای بر مبنای مدل زمین است که با وجود تعدادی ورقه لیتوسفری به ضخامت 70 تا 250 کیلومتر (40 تا 150 مایل) مشخص میشود که روز لایه ویسکوز زیرین که آستنوسفر نامیده میشود شناورند این ورقه ها که کل سطح زمین را میپوشانند و هم شامل قاره ها و هم شامل بستر دریاها میشوند با سرعت بیش از 10 سانتینتر در سال (چندین اینچ در سال ) نسبت به هم حرکت میکنند ناحیه ای که در آن دو ورقه در تماس با یکدیگر قرار میگیرند مرز ورقه نامیده میشوند و شیوه حرکت یک ورقه نسبت به دیگری نوع مرز را تععین میکند گسترشی که در آن دو ورقه از یکدیگر دور میشوند فرورانش که در آن دو ورقه به سمت یکدیگر حرکت میکنند ناحیه ای که در آن دو ورقه به سمت یکدیگر حرکت میکنند و یکی از ورقه ها به زیر دیگری رانده میشود و امتداد لغز که در آن دو ورقه به صورت افقی در امتداد یکدیگر میلغزند از ویژگیهای پهنه فرارانش وجود دراز گودالهای عمیق اقیانوسی و جزایر یا رشته های کوههای آتشفشانی است که با پهنه های فرورانش متعددی در اطراف حاشیه اقیانوس آرام همراه هستند و گاهی اوقات حلقه آتش نامیده میشوند.

 

زمین ساخت ورقه ای:

ممکن است زمین لرزه در اثر فعالیت آتشفشانی ایجاد شود اما اکثر زمین لرزه ها در اثر حرکت در امتداد پهنه های گسلی ایجاد میشود که مرز ورقه ها میباشند. اکثر زمین لرزه ها در اثر حرکت در امتداد پهنه های گسلی ایجاد میشود که مرز ورقه ها میباشند اکثر زمین لرزه ها ی قوی که 80% کل انرژی آزاد شده در دنیا توسط زمین لرزه را در بر میگیرند در پهنه های فرورانش رخ میدهند که در آنجا ورقه اقیانوسی به زیرورقه قاره ای یا یک ورقه اقیانوسی جوانتر رانده میشود همه زمین لرزه ها سونامی ایجاد نمیکنند برای سونامی باید گسل سبب زمین لرزه در زیر اقیانوس یا نزدیکی آن باشد و سبب حرکت عمودی بستر اقیانوس (بیش از چند متر ) در منطقه ای وسیع (بیش از صد هزار کیلومتر مربع) شود . زمین لرزه های دارای کانون کم عمق (عمق کمتر از 70 کیلومتر یا 42 مایل ) در امتداد پهنه های فرورانش عامل اصلی اکثر سونامی های مخرب هستند میزان حرکت عمودی و افقی بستر دریا منطقه ای که زمین لرزه در آنجا رخ میدهد لغزش رسوبات زیر دریایی به علت لرزش و میزان انرژی ای که از پوسته زمین به آب اقیانوس منتقل مشود همه بخشی از مکانیزم ایجاد سونامی هستند .

 

زمین لرزه های سونامی زا :

زمین لرزه دوم سپتامبر 1992 (با بزرگای 2/7 )تنهاتوسط ساکنین ساحل نیکاراگوئه احساس شد در قسمت دور از ساحل شدت آن که میزان لرزش در شدت 1 تا 12 میباشد در امتداد ساحا 2 بود و تنها در بعضی مکانها به 3 رسید 20 تا 70 دقیقه بهد از وقوع زمین لرزه سونامی با امواجی به دامنه 4 متر ( 13 فوت ) بالای سطح عادی دریا ساحل نیکاراگوئه را در نور دید و بیشینه ارتفاع آب گرفتگی 7/10 متر (35 فوت ) بود امواج ساکنین مناطق ساحلی را غافلگیر کردند و سبب تلفات و خسارات مالی فراوان شدند.

این سونامی در اثر زمین لرزه ای سونامی زا ایجاد شد زمین لرزه ای که نسبت به بزرگای زمین لرزه سونامی بزرگی را ایجا کرد زمین لرزه های سونامی زا با وجود کانون بسیار کم عمق جابه جایی گسلی بیش از چند متر سطوح گسلی ای که کوچکتر از گسلش زمین لرزه های عادی میباشد مشخص میشوند.

به علاوه زمین لرزه های کوچکی هم وجود دارد که لغزش آنها در امتداد گسل به زیر بستر دریا آهسته تر از زمین لرزههای عادیاست تنها روشی که برای تشخیص سریع زمین لرزه سونامی زا شناخته شده تخمین پارامتری است که گشتاور لرزه ای نامیده میشود و از امواج لرزه ای دارای دوره تناوب بسیار طولانی استفاده میکند (بیش از 50 ثانیه در چرخه دو سونامی مخرب و کشنده دیگر که در نتیجه زمینلرزه های سونامی زا ایجاد شدند در سالهای اخیر در جاوه اندونزی (2 ژوئن 1994) و پرو ( 21 فوریه 1996) رخ داده اند .

 

 



پنج شنبه 5 خرداد 1392برچسب:, :: 4:0 ::  نويسنده : عرفان رحماني
فاتحان آسمان

 

مقدمه:در صنعت هوا فضا موشک ها جایگاه بسیار با اهمیتی دارند ، با وجود اینکه ساختار آنها به پیچیدگی ماهواره ها ، سفینه ها یا کاوشگر ها نیست ولی بسیاری از کشور ها در صدد آن هستند که موشکی با کیفیتی بالا به بازار عرضه کنند .                                                   

برخی از افراد صنعت هوا فضا را از علم ستاره شناسی به دور می دانند ولی من بر این عقیده هستم که این صنعت از کنار این علم بر آمده و به طوری رابطه مستقیم با آن دارد . یک علم زمانی ارزش دارد که وارد میدان عمل شود و علم نجوم با صنعت هوا فضا وارد میدان عمل می شود

تاریخچه: مخترعان اصلی موشک چینی ها هستند زمانی که آنها با استفاده از باروت استوانه های کوچکی را در روز جشن های سالانه شان به آسمان پرتاب می کردند نمی دانستند که با کارشان تحولی شگرف در آینده پدید خواهد آمد . بعد ها این موشک های کوچک به هندوستان راه یافتند تا در جشن های آنها نیز شرکت کنند .               

زمانی که بریتانیا قصد حمله به این شبه قاره را گرفت با این موشک ها روبه رو شد و آن را با خود به غرب برد . تا آن زمان موشک صرفا جهت استفاده در جشنها به کار می رفت.                                              

بعد از گذشتن چند سال در قرن بیستم میلادی مردی از شوروی سابق افکاری عجیب در سرش می پرورانید ، او معتقد بود که اگر بتوان با وسایلی به جاذبه زمین غلبه کرد ، به این خاطر محاسبات خود را در این باره شروع کرد و به نتایج شگرفی در این زمینه دست یافت ولی متاسفانه عمرش کفاف این را نداد تا خود وسایل پرواز افسانه ای خود را ببیند ، در هر حال همه تسیولکوفسکی را پدر علم فضانوردی می شناسند و از او به خاطر زحمت هایش به خوبی یاد می کنند . بعد از 4 سال از فوت او گادارد آمریکایی به محاسبات کاغذی تسیولکوفسکی پدر علم فضانوردی جامعه عمل می پوشاند و نام خود را به عنوان پدر موشکهای سوخت مایع در تاریخ ثبت میکند. در دهه 30 قرن بیشتم جهان دستخوش تغییرات شگرفی می شود که همه آنها ناشی از جدال دولتمردان کشورهای پیشرفته بود و این تغییرات در علم نیز تاثیر گذاشت و سبب توجه بیشتر نظام های سیاسی کشورهای بزرگ نسبت به صنعت موشک سازی شد . موشک V2 یکی از حاصل های وحشتناک این تغییرات بود زمانی موشک سوخت مایع V2 ساخته شد و ابرت آلمانی هم آن را به صورت سوخت جامد درست کرد تنفر همه را از موشک بیشتر می کرد و در اذهان مردم از موشک چهره زشتی می ساخت .

تاریخ برای ما ثابت کرده ابزاری که کشورهای غربی کشیده میشود به وسایل مرگبار و کشنده تبدیل می شود ، این مسئله دست کم در مورد موشک ها صادق است . آمریکا با مرد چاق و پسر کوچک ، آلمان و انگلستان هم با V2 این مسئله را ثابت کردند .

ولی باید این فکر ازاذهان مردم پاک می شد و از موشک چهره بدی برای مردم باقی نمی ماند . این درد به دست هم وطن های پدر علم فضانوردی  درمان شد و بعد از سال 1957 و شاید کمی  عقبتر از آن موشک رسما وارد عرصه فضانوردی شد زمانی که موشک اسپوتنیک ماهواره تحقیقاتی اسپوتنیک را در ارتفاع 280 کیلومتری زمین قرار داد .

با توجه به پیشرفتهای قابل توجه کشور ایالات متحده باید ابه مسئله دقت داشت که این کشور شوروی سابق بود که کلید سفر های فضایی را فشار داد .

موشک چیست؟ شاید شما در نقاشی های کودکان عکس موشک را دیده باشید یک جسم قرمز رنگ استوانه ایی شکل نوک تیز که دو پره زیبا در انتهای آن است و گاهی اوقات از زیر آن اتش بیرون می آید . ولی در کل: موشک به وسایلی گفته می شود که با استفاده از موادی که به عنوان سوخت شناخته میشوند و واکنش سوختن این مواد ، طبق قانون سوم نیوتون ( عمل و عکس العمل) بر جاذبه زمین غلبه می کنند و برای مصارف گوناگون از جمله فرستادن ماهواره ، کاوشگر و سفینه فضایی به فضا و یا هدف قرار دادن مواضع دشمن در هنگام جنگ و از بین بردن واضع آنها از راه دور و برخی استفاده های حاشیه ایی مثل استفاده در جشن های آتش بازی . همه این ها موشک محسوب میشوند ، شاید سوخت آنها با یکدیگر فرق کند ، شاید بار یکی از آنها ماهواره تحقیقاتی است و بار دیگری کلاهک هسته ایی ؛ ولی در کل موشک هستند.

موشکها به دلیل شکل آیرو دینامیکی که دارا هستند کمترین پسا یا اصطکاک ممکن را دارند و این یکی از دلایلی است که سبب سرعت زیاد آنها می شود .

موشک ها مجموعا به دو دسته بزرگ تقسیم بندی می شوند : 1- موشکهای سوخت جامد 2- موشک های سوخت مایع.

البته موشکهای دیگری به نام موشک های هیبریدی ( بریدی ) وجود دارند اینها موشکهایی با ساختار دیگری نیستند و بلکه موشکهایی هستند که از ادغام موشکهای سوخت جامد و مایع پدید آمده اند .

موشک ها ی سوخت مایع: این موشک ها از سوخت مایع استفاده می کنند . بازده این موشک ها بسیار زیاد است و قدرت زیادی دارند ، از ویژگی های دیگر این موشک قابل کنترل بودن سوخت آن است و همچنین این سوخت ها بسیار سریع نمی سوزند بلکه مدتی برای سوختن این سوخت ها نیاز است و این امر باعث می شود که موشک فرصت بتواند قدرت پیش برندگی خودرا تا آنجا که می شود افزایش دهد. اجزای اصلی این موشک ها عبارتند از :

۱-    دو محفظه؛ یکی برای سوخت اصلی و دیگری برای اکسید کننده

۲-   لوله های رابط برای انتقال سوخت به محفظه احتراق

۳-   محفظه احتراق

۴-    انژکتور

۵-   سیسنم کنترل و هدایت

۶-   سیستم سرمایش برای موشک

البته باید به این مسئله نیز اشاره کرد که ساختمان یک موشک حتما ساختمان مورد استفاده در همه موشک ها نیست بلکه فرد طراح با توجه به حجم مورد نیاز برای موشک ، نوع کارایی و سایر موارد دیگر موشک خود را طراحی میکند . برای مثال در برخی از موشک ها به جای اینکه از دو محفظه برای سوخت استفاده کنند ، از یک محفظه استفاده می کنند البته آن هم زمانی که بتوان سوخت را با اکسیده کننده با هم در هم بیامیزند بدون اینکه با هم واکنش دهند یا اینکه از سوختی استفاده کنند که هم کار اکسید کننده و هم کار سوختاصلی را انجام دهد به عنوان مثال هیدرازین یکی از این نوع سوخت هاست . ( توجه داشته باشید هیدرازین ماده ایی سمی است وبوی آن انسان را می کشد )

نحوه کار به این گونه است که انژکتور ها به بالای محفظه احتراق وصل می شود و سوخت و اکسید کننده رااز طریق لوله های رابط به داخل محفظه احتراق هدایت میکنند ، سپس در  داخل محفظه انرژی اولیه داده می شود و بعد از آتش گرفتن سوخت موشک با تبعیت از قانون سوم نیوتون ( عمل و عکس العمل) حرکت می کند .

مسائلی که باید به آن توجه کرد آن است که باید آلیاژهای محفظه احتراق باید از فلز هایی باشد که دمای بسیار بالا را می توانند کنترل کنند و همچنین لوله های رابط باید از آلیاژهایی ساخته شوند که کمترین ضریب انبسا ط و انقباض طولی را دارند تا از هرگونه خطر احتمالی که منجر به نشت سوخت بشود جلوگیری به عمل آید .

همچنین برای عمل انژکتور ها راه های متفاوتی وجود دارد . یکی از این راه ها این است که انژکتور ها با استفاده از موتور الکتریکی کار کنند و سوخت و اکسید کننده را به داخل محفظه منتقل می کند . راه دیگر این است که با استفاده از فشار گاز های بی اثر سوخت و اکسید کننده را به داخل محفظه منتقل کنند . «این راه در مواردی که موشک به برق زیادی نیاز دارد و موتور الکتریکی برق زیادی مصرف میکند و طراح برای تامین برق کافی برای سیستم کنترل کامپیوتری از این روش استفاده می کند. نظر من .» روش کار این راه هم به این صورت است که به جای دو مخزن ، سه مخزن وجود دارد که مخزن سومی دارای نیتروژن یا گاز های بی اثر است که فشار آن ها باعث می شود سوخت یا اکسید کننده به داخل محفظه منتقل شود . راههای دیگری برای انتقال سوخت هست که مطرح کردن آنها را الزامی ندانستم . به هر حال این دو راه معمول ترن راه ها هستند . از موشک های سوخت مایع می توان به موشک حامل شاتل فضایی ، موشک دلتا ، مجموعه موشک های ساترن ، موشک آرس 5 ( که اکنون در دست ساخت است و می توان آنرا از جدیدترین موشک ها دانست) و... .

 موشک های سوخت جامد: این موشک ها از ساختار بسیار ساده ایی برخور دار هستند و هرکس تجربه ی کمی از ساخت موشک های فضایی داشته باشد می تواند آن را بسازد . این موشک ها دارای ابزار پیچیده ایی نیستند . محفظه احتراق آن ها همان محفظه نگهداری سوخت است و با یک جرقه الکتریکی سریعا اشتعال می یابد . یکی از معایب این موشک ها تحت کنترل نبودن سوخت آنها در حال سوختن است یعنی اینکه اگر سوخت موشک اشتعال یابد دیگر نمی توان آن را خاموش کرد . این موشک ها قدرت بسیار زیادی دارند و از آن ها به عنوان موشک های کمکی استفاده می کنند . اصطلاحا به این موشک ها موشک های بوستر نیز می گویند . از این نوع موشک های می توان به موشک های کمکی ( بوستر) شاتل فضایی اشاره کرد ، موشک های کمکی موشک های دلتا که از 8 تا  10 عدد متغییر هستد ، موشک آرس 1 ( که اکنون در دست ساخت است و قرار است در سال 2009 وارد میدان مسابقات فضایی شود و جایگزی موشک اصلی شاتل فضایی شود و ازاین به بعد این موشک فضانوردان را به فضا ببرد.) و ... .

موشک های هیبریدی:در برخی از منابع آن را موشک هاب بریدی معرفی میکنند که فرقی با موشک های هیبریدی ندارد . در این موشک ها سوخت اصلی ، سوخت جامد و اکسید کننده ، مایع است . این موشک ها ساختار بسیار عالی دارند . قدرت سوخت جامد و به کنترل داشتن سوخت مایع از ویژگی های این موشک هاست . برای ساخت این موشک ها هزینه ی بسیار زیادی مصرف می شود و آلیاژ های بدنه آنها باید از فلزهای بسیار مقاومی باشد و حرارت زیادی را کنترل کند . بنابراین این موشک ها هزینه بسیار زیادی دارند و از طرفی وزن آنها بسیار سنگین است و برای بالا رفتن این موشک ها به سوخت بسیار زیادی نیاز است . از طرفی امروزه از موشک هایی که در آنها از موشک سوخت مایع به عنوان موشک اصلی و از موشک های سوخت جامد به عنوان موشک کمکی استفاده می شود و به نوعی موشک های ترکیبی با هزینه ی کمی ساخته می شود .

در این مقاله موشک ها تا آنجا که نیاز بود معرفی شدند . امیدوارم مورد رضایت باشد.



چهار شنبه 5 خرداد 1392برچسب:, :: 1:0 ::  نويسنده : عرفان رحماني

 

تلسکوپ جیمز وب آماده شکار حیات فرا زمینی


تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)‌ جایگزین قدرتمند تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر بوده و می‌تواند جست‌وجو برای یافتن حیات فرا زمینی را تسهیل کند.

«مت مانتین» محقق ارشد تلسکوپ JWST‌ ناسا در کنفرانس خبری تأکید کرد: مراحل ساخت و مونتاژ قطعات مختلف تلسکوپ جیمز وب در آستین تگزاس در حال پیگیری است؛ این تلسکوپ سه برابر بزرگتر از هابل است و تجهیزات بکار رفته در آن، امکان کشف نشانه های حیات فرازمینی را تسهیل می‌کند.

در مرکز فناوری‌های پیشرفته تلسکوپ از دوربین نزدیک مادون قرمز استفاده شده است که امکان رصد سیارات دوردست را فراهم می کند؛ با بررسی و آنالیز داده‌ها، شناسایی حیات فرازمین، نشانه های احتمالی آب و گاز متان تسهیل می‌شود.

«آلبرتو کونتی» از محققان تلسکوپ جیمز وب خاطرنشان می کند: علاوه بر جست‌وجوی حیات، امکان رصد نشانه‌های ستارگان نخستین، شکل‌گیری کهکشان‌ها و سیارات فراهم می‌شود.

وجود گرد و غبار مادون قرمز شکل گیری کائنات را دشوار می کند که دوربین مادون قرمز JWST‌ دید بهتری را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.

اصلی ترین چالش پیش روی محققان، مدیریت اختلاف درجه حرارت بین بخش مقابل خورشید و بخش تاریک تلسکوپ است که بر درجه حساسیت دوربین نزدیک مادون قرمز تأثیر می‌گذارد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب تا سال 2018 راهی فضا شده و به جایگزین قدرتمند تلسکوپ هابل مبدل خواهد شد.


 



شنبه 4 خرداد 1392برچسب:تلسکوپ فضایی جیمز وب, :: 12:44 ::  نويسنده : عرفان رحماني

زمین  سومین سیاره منظومه خورشیدی است که در فاصله 1۵۰ میلیون کیلومتری از ستاره خورشید قرار دارد. این سیاره چگالی ترین و از نظر بزرگی پنجمین سیاره از هشت سیاره منظومه خورشیدی است. همچنین در میان چهار سیاره سنگی گردان به دور خورشید (تیر، ناهید، زمین و مریخ) زمین بزرگترین آن‌ها است. گاهی از آن با نام‌های جهان و سیارٔ آبی نیز یاد می‌شود.[۱] نام لاتین آن Terra است. در منظومه خورشیدی، فاصله زمین تا خورشید بین فاصله زهره (یا ناهید) تا خورشید و فاصله مریخ (یا بهرام) تا خورشید است. زمین جزو سیارات داخلی منظومه خورشیدی به‌شمار می‌آید.

نزدیک به 4٫۵۴ میلیارد سال (به صورت دقیق تر 0٫۰۰۰۶  4٫۵۶۷۲ میلیارد سال) از پیدایش زمین می‌گذرد. و زندگی بر روی سطح آن در طول یک میلیارد سال پدیدار گشته‌است. هم اکنون زمین خانه میلیون‌ها گونه از جانداران است که انسان یکی از آن‌ها استزیست‌کرهٔ زمین با گذر زمان جو زمین و دیگر شرایط فیزیکی و شیمیایی این سیاره را دچار دگرگونی‌های شگرفی کرده‌است و محیطی را فراهم کرده‌است تا اندام گان زنده بتوانند به رشد و زیست‌زایی بپردازند. همچنین در اثر این دگرگونی‌ها لایه اوزون به دور این سیاره تشکیل شده‌است، لایه‌ای که با کمک میدان مغناطیسی زمین مانع از ورود پرتوهای آسیب رسان خورشید می‌شود و به این ترتیب اجازه می‌دهد در زمین زندگی ادامه یابد.[۴] ویژگی‌های فیزیکی، پیشینه زمین شناسی و گردش زمین باعث شده‌اند تا زندگی در این دوره‌ها در آن پابرجا بماند و انتظار آن می‌رود که برای ۵۰۰ میلیون تا ۲٫۳ میلیارد سال دیگر نیز زندگی همچنان ادامه داشته باشد.[

 پوسته زمین به چندین لایهٔ سخت یا زمین‌ساخت بشقابی تقسیم شده‌است، این لایه‌ها در گذر میلیون‌ها سال در زمین جابجا می‌شوند. نزدیک به ۷۱٪ از سطح زمین با آب شور اقیانوس‌ها پوشیده شده‌است و باقی ماندهٔ آن را قاره‌ها و جزیره‌ها تشکیل می‌دهند که خود آن‌ها نیز تعداد زیادی دریاچه و دیگر سرچشمه‌های آبی را در خود جای داده‌اند. بیشتر سطح قطب‌های زمین از یخ یا دریای یخ زده پوشیده شده‌است. ساختار درونی زمین پویا است و لایه‌های آن عبارتند از لایهٔ ضخیم گوشتهٔ جامد، یک لایه، هستهٔ بیرونی که مایع است و میدان مغتاطیسی را تولید می‌کند و یک لایه، هستهٔ درونی که آهنی و جامد است.

زمین همواره با دیگر جرم‌های آسمانی بویژه خورشید و ماه در اندرکنش است. هم اکنون زمین با سرعتی ۳۶۶٫۲۶ برابر سرعتی که به دور خودش می‌گردد، به گرد خورشید می‌گردد که این برابر با ۳۶۵٫۲۶ روز خورشیدی یا یک سال نجومی است.[note ۲] محور گردش زمین نسبت به خط عمود بر صفحهٔ گردش آن ۲۳٫۴ درجه انحراف دارد. این انحراف باعث ایجاد تغییرات فصلی با دورهٔ گردشی برابر با یک سال اعتدالی یا ۳۶۵٫۲۴ روز می‌شود.[۸] تنها ماه طبیعی شناخته شده برای زمین، کرهٔ ماه است که از نزدیک به ۴٫۵۳ میلیارد سال پیش گردش خود به دور زمین را آغاز کرده‌است. ماه باعث ایجاد کشند در آب اقیانوس‌ها، پایدار شدن زاویهٔ انحراف محور زمین و کم کم آهسته تر شدن سرعت گردش زمین شده‌است. در آخرین بمباران شهابی تقریبا میان ۳٫۸ و ۴٫۱ میلیارد سال پیش، چندین سیارک و شهاب سنگ با زمین برخورد کرد و دگرگونی‌های درخور توجهی در سطح زمین ایجاد کرد.

جو زمین ترکیبی است از نیتروژن (نزدیک به هشتاد درصد)، اکسیژن (نزدیک به بیست درصد) و چندین گاز دیگر.

بلندترین نقطه بر روی خشکی‌های زمین کوه اورست  نام دارد که نزدیک به ۹ کیلومتر از سطح دریا بالاتر است. ژرف‌ترین قسمت دریاها نیز در نزدیکی جزایر فیلیپین  در اقیانوس آرام  قرار دارد. عمق این ناحیه حدود ۱۱ کیلومتر پایین‌تر از سطح دریا است و به آن درازگودال ماریانا  گفته می‌شود.

محدودهٔ دمای هوا بر روی کره زمین میان ۸۹٫۲ (قطب جنوب) درجه زیر صفر تا ۷۰٫۷ (کویر لوت، ایران) درجه بالای صفر قرار دارد. محیط استوای زمین ۴۰٬۰۷۵۱۶ کیلومتر و وزن زمین ۱۰۲۴×۵۹۷۳۵ کیلوگرم (هشتاد برابر وزن ماه) است. فاصله کره زمین تا کره ماه ۳۴۰ هزار کیلومتر می‌باشد. 

از منابع کانی‌ها و محصول‌هایی که از زیست‌کره  بدست می‌آید، تامین می‌کنند.  نزدیک به ۲۰۰ کشور مستقل  در جهان وجود دارد که انسان‌ها در این کشورها پخش شده‌اند و از راه دیپلماسی، سفر، تجارت و فعالیت‌های نظامی با هم در اندر کنش قرار می‌گیرند. فرهنگ  و دانش انسان‌ها با گذر زمان بسیار پیشرفت و تغییر کرده‌است. انسان‌ها زمانی به صاف بودن زمین و بعد نظریهٔ مرکز بودن زمین در جهان معتقد بودند. از دیدگاه‌های امروزی به زمین، می‌توان به دیدگاه فرضیهٔ گایا  اشاره کرد.

محتویات

۱ گاه‌شناسی 

۱.۱ فرگشت زندگی 

۲ حرکات چندگانه زمین 

۲.۱ حرکت انتقالی زمین به دور خورشید 

۲.۲ حرکت وضعی 

۲.۳ حرکت رقص محور 

۲.۴ سرعت حرکت محوری زمین به دور خود 

۲.۵ حرکت تقدیمی 

۳ حرکت و جاذبه زمین از دیدگاه قرآن 

۴ منطقه‌ها 

۵ جستارهای وابسته 

۶ پانویس 

 

گاه‌شناسی 

 پویانمایی جابجایی قاره‌ها از دوران کامبرین  تا امروز، نزدیک به ۵۴۲ میلیون سال پیش. 

 پویانمایی شکسته شدن پانجه‌آ .دانشمندان برآورد کرده‌اند که نخستین بار ماده در ۴٫۵۶۷۲ ± ۰٫۰۰۰۶ میلیارد سال پیش در سامانهٔ خورشیدی تشکیل شد و در ۴٫۵۴ میلیارد سال پیش (با ۱٪ خطا)  زمین و دیگر سیاره‌های سامانه خورشیدی  از ابر خورشیدی  پدید آمدند. ابر خورشیدی یا solar nebula ابری است صفحه‌ای شکل ساخته شده از گاز و غبار که پس از تشکیل خورشید برجای مانده‌است.

زمین پس از تشکیل در یک دورهٔ ۱۰ تا ۲۰ میلیون ساله، یکپارچگی خود را بدست می‌آورد و به کمال می‌رسد.  این سیاره در آغاز به صورت مواد ذوب  شده بود و کم کم با گذر زمان گرمای خود را از دست داد و یک پوستهٔ جامد جایگزین مواد مذاب آن شد. کمی پس از آن در ۴٫۵۳ میلیارد پیش ماه نیز بوجود آمد.

آخرین فرضیه‌ای که دربارهٔ چگونگی تشکیل ماه بیان شده  و مورد پذیرش بیشتر دانشمندان قرار گرفته، فرضیهٔ برخورد بزرگ  است. این فرضیه می‌گوید که جسمی (گاهی به آن تئا  می‌گویند) به بزرگی بهرام  و با جرمی برابر با ۱۰٪ جرم زمین، با زمین برخورد کرد.  پس از برخورد بخشی از جرم آن در زمین باقی ماند و بخشی از جرم آن‌ها جدا شد و به فضا رفت. مجموعهٔ جرم‌های پرتاب شده یکی شد و در نهایت کره ماه به وجود آمد.

اتمسفر نخستین زمین از بیرون زدن گازها و فعالیت‌های آتش‌فشانی  بوجود آمد پس از آن، آب و یخ گرفته شده از سیارک‌ها، خرده سیاره‌ها، دنباله‌دارها  و جرم‌های دورتر از نپتون (ترانس-نپتون‌ها) میزان بخار آب فشردهٔ جمع شده در زمین را بالا برد و در نهایت اقیانوس‌ها پدیدار شدند.  دانشمندان معتقدند که در آن زمان خورشید تنها ۷۰٪ از درخشندگی  حال حاضر خود را داشته ولی هم زمان نشانه‌هایی پیدا شده که آب اقیانوس‌ها در آن دوران «مایع» بوده‌است. این دو مطلب یک تناقض بوجود آورده‌اند و هنوز بی جواب باقی مانده‌اند. هم زمانی پخش شدن گازهای گلخانه‌ای  در زمین و بالا بودن میزان تغییراتی که در پرتو افکنی خورشید بوجود می‌آمد همگی زمین را به سوی گرم تر شدن می‌برد و مرتب دمای سطح زمین بالاتر می‌رفت و مانع از آن می‌شد تا اقیانوس‌ها یخ بزنند.  در ۳٫۵ میلیارد سال پیش میدان مغناطیسی زمین  تشکیل شد و کمک کرد تا در اثر باد خورشیدی ، اتمسفر زمین تهی نشود.

 



پنج شنبه 4 خرداد 1392برچسب:زمين, :: 4:0 ::  نويسنده : عرفان رحماني
سیاهچاله
در اول باید بگویم مرا به دلیل تاخیر 2 ماهه ام ببخشید یک ماهش را امتحان می دادم و ماه دیگر هم کیبورد ( ببخشید صفحه کلید) خراب شده بود .                                              

 

شاید شما بارها کلمه سیاه چاله را شنیدید . حفره های وحشتناکی که حتی نور هم از دست آنها نمی تواند فرار کند . بحث سیاه چاله از زمانی شروع شد که برو بچ رصد خانه ی ملی ستاره شناسی رادیویی با یک رادیو تلسکوپ 42 متری یک منبع پر انرژی از اشعه x در کنار ستاره HDE226868 در صورت فلکی دجاجه  پیدا کردند. اشاره کنم که یوهورو نخستین قمر مصنوعی از سری قمرهای مصنوعی بود که برای کشف منابع پرتو ایکس از منابع ستاره شناسی بود که به فضا فرستاده شد و این ستاره در فهرست یوهورو با نام 3UI956+35 که البته یک نام آن X-1 دجاجه است چون اولین منبع پرتو X کشف شده در صورت فلکی دجاجه است. آن ستاره یک ستاره غول بود یعنی سنی ازش گذشته بود بنابراین گفتند تو ستاره های پیر این حرارت امکان ندارد پس گفتند باید همدمی در کنار این ستاره باشد ( اشاره می کنم که بیش از نصف ستاره های آسمان همدم دارند بقیه عقل دارند ) . این همدم دیده نمی شود ولی اثرات آن بوضوح مشخص است . بعد ازبررسی های فراوان دانستند که آن سیاه چاله است .  مطمئنا اگر نورنباشد تشخیص دادن ستاره ها ، کهکشانها و سایر اجرام سماوی برای ما سخت خواهد حال سیاه چاله ها که نوری از خودشان ساطع نمی کنند چطور یافته می شوند؟ باز به عقب برمی گردیم مطمئنا میدانید که در منظومه شمسی سیارات به دور خورشید می چرخند و البته مکانیک کلاسیک توضیح خوبی برای این سیارات دارند به غیر از عطارد . انیشتین حدود 10 سال بعد از ارائه نظریه نسبیت خاص تفکرات موجود در نسبیت را وارد گرانش کرد انیشتین گفت: با عوض کردن تعریف جاذبه می توانیم توضیحی برای حرکت عجیب عطارد در اطراف خورشید پیدا کرد . او گفت بهتر است ما گرانش را خاصیتی از فضا بدانیم که اجسام دارای جرم در محیط اطراف خودشان بوجود می آورند .خب یعنی چه ؟ در توضیح باید بگویم گرانش در واقع انحنایی است که اجسام دارای جرم در ا طراف خودش بوجود می آورد و این انحنا بر موقیعت اجسام دیگربر سرعتشان و همینطور جهت حرکتشان و حتی زمانشان تاثیر می گذارد. . آیا هر جسم پر جرمی این خاصیت را دارند ؟ بلی ، ماه ، زمین ، خورشید ، مرکز کهکشانها که خود از سیاهچاله تشکیل شده اند و بسیاری از اجرام دیگر این خاصیت را دارند. . ( البته من در اینجا اشاره کوتاهی به نظریه نسبیت عام کردم و به نسبیت خاص و اصول نسبیت اشاره ایی نشده) . انیشتین جواب هایی را با معادله های پیچیده اش پیدا کرد که همان جواب های نیوتن البته بغیر از حرکت مادرمرده ی عطارد. فیزیک دانان گرام گفتند خب وقتی راه راحت وجود چرا راه سخت را انتخاب کنیم سری که درد نکند چرا بهش دستمال ببندیم !!! تا اینکه رفقای رصدی آنها سیاهچاله دجاجه را کشف کردند و آن زمان ارزش معادلات انیشتین پدیدار گشت . البته این موضوع اثبات شده دیگه به اثباتش اشاره نمی کنم چون نیازی نیست همون قضیه خورشید گرفتگی و محل ستاره ها تکرار بشود.

سیاه چاله ها چه هستند و چگونه بوجود آمده اند؟

سیاه چاله ها جد و آباد ستاره های کوچول موچول اند . بذارید توضیح بدهم: بیمارستان زایمان ستاره ها سحابی ها هستند . این سحابی ها بیشتر از هیدروژن تشکیل شده اند و وقتی اینها یک جا جمع می شوند و از لحاظ علمی متمرکز می شوند ( بدلایل مختلف مثلا امواج ضربه) فشار بالا می رود ( اشاره کنم کهT ∝ P « یعنی دما با فشار متناسبه» ) در نتیجه دما هم بالا می رود وقتی دما بالا رفت هیدروژن ها با هم وارد واکنش می شوند و تشکیل هیلیم می دهد ، هیلیم میشه بریلیوم و بعد از چند عنصر آخر آهن بوجود می آید و می شود هسته ستاره کوچولوی ما این هسته آهنی گازهای اطرافش را به درون می کشد فشار دوباره بالا می رود بعد دما بالا می رود و هیدروژن ها در این دما با هم همجوشی می کنند و تبدیل به هیلیم می شوند. حالا این کار بی سر و صداست؟ ظاهرا آره ولی انرژی زیادی تولید می کنه و باعث می شود گازها دور شوند از طرفی هسته سنگین هم با نیروی گرانشش اجازه فرار به آنها نمی دهد دوباره به سمت داخل می آید و دوباره همان قضیه. این کارها باعث می شود ستاره در حالت تعادل باقی بماند تا زمانیکه ستاره کوچولوی ما کم کم بزرگ شود و پیر بشه اونوقت دیگه تمام هیدروژن ها رو مصرف کرده و دیگه هیدروژن زیادی نمونده که بتواند از کشیده شدن گازها به طرف خودش جلوگیری کنه اونوقته که جاذبه وارد کار میشه تا انتقام دوام چند میلیون ساله را بگیرد جاذبه گاز های ستاره را به طرف خودش می کشد و دمای ستاره رو بالا می برد و فشار هم بالا می رود در نتیجه با یک فشار ناگهانی مواد ستاره به بیرون پرتاب می شود بعد از آن بستگی دارد به هسته ایی که از  اون ستاره باقی مانده اگر هسته گردن کلفت باشد یعنی جرمش 3 برابر جرم خورشید باشد دوباره مواد را به داخل خودش می کشد ( چه پررو ‼!) بعد از این اتفاق تمام مواد ستاره به داخل میروند حتی در داخل اتم مواد تشکیل دهنده ستاره هم الکترون ها به داخل پروتون ها می افتند و تبدیل به نوترون می شوند ولی جاذبه که ول کن نیست اون نوترون ها رو هم اونقدر فشار میدهد که اونها هم به کوارک تبدیل می شوند ( دیگه جلوتر نمی روم چون چند تا اسم عجیب غریب دیگر هم است که نامشان یادم نیست ) خلاصه آنقدر این کار ادامه پیدا می کند که دیگر حجم ستاره به صفر میل می کند یعنی خیلی کوچک در این حالت وزن جسم به ∞ ( بینهایت « خواستم اظهار فضل کنم ») میل میکند . برمیگردیم به بحث نسبیت عام انیشتین اگر جرم جسم بینهایت بشود مطمئنا انحنایی که در فضا ایجاد میکنه از اون انحناهای پدر درآوردنده است و شتابی جانب به مرکز اون هم از اون شتابهاست که رحم حالیش نمی شود یعنی اونهم بینهایت است پس مطمئنا سرعت بینهایت هم که همان سرعت نور است نمی تواند از چنگ آن بگریزد. این محل خوف ناک سیاهچاله نام دارد وخیلی هم جالب است که بدانید الان واژه هایی مثل کرم چاله و سفید چاله هم شنیدم و در رابطه با آنها هم توضیح خواهم داد.

انواع سیاه چاله ها:

سیاهچاله های ساده: باقیمانده ی ستاره هایی هستند که جرم آنها 10 برابر جرم خورشید است. ( بعضی ها فکر میکنند 3 برابر . آن جرم هسته باقی مانده بعد از انفجار ابرنواختری است که باید 3 برابر جرم خورشید باشد وگرنه خود ستاره باید 10 برابر جرم خورشید جرم داشته باشد .) مطمئنا هرستاره ایی از بین خواهد رفت . شتر مرگ ستاره ها به دو صورت طبیعی جلوی در خانه شان می نشیند.در حالت اول خیای آروم و بی سرو صدا که در آخر هم تبدیل به کوتو له سفید می شوند و در آسمان تنها می مانند و در حالت دوم ب یک انفجار مهیب از بین می رود که به آن انفجار ابر نواختری می گویند.

 گفتم که در ستاره ها تمام مواد تشکیل دهنده بهنگام مرگ به داخل ستاره می ریزند . اصطلاحا این فرآیند را رمبش می نامند که باعث افزایش فشار و دما و در نهایت انفجار ابر نواختر می شود بعد از این اتفاق است که جرم زیاد هسته آن مواد پراکنده شده رابه داخلمی کشند این سقوط باعث بوجود آمدن سیاهچاله می شود . سیاهچاله هایی که به سادگی بعد از این فرآیند بوجود می آیند سیاهچاله ها ساده نامیده می شوند.

 شما اگر بتوانید از بالا به داخل ساهچاله نگاه کنید درون آن نقطه ایی می بینید که تمام اجرامیکه به درون سیاهچاله کشیده می شوند به آن نقطه واحد حرکت میکند.

 کارل شوارتسشیلد معادلات نسبیت را بررسی می کرد ( بیکار بود؟!) که به نتایج مهمی رسید.

 می دانید که گرانش علاوه بر جرم جسم ، به فاصله نیز بستگی دارد.  جسم پر جرمی که اندازه اش کوچکترمیشود و چگالی آن ثابت است ، مطمئنا جرمش زیاد می شود . در واقع ستاره بعد از تبدیل شدن به سیاه چاله ها چنان متراکم می شود که  تمام جرمش در مرکز آن قرار میگیرد و تبدیل به آن نقطه ی واحد می شود که تکینگی نامیده می شود. آنگاه فضا – زمان در اطراف سیاه چاله هندسه خاص و شگفت انگیزی به خود می گیرد که حتی نور هم نمی تواند از آن بگریزد . هرکس به این محوطه که آن را شعاع شوارتسشیلد می نامند وارد شود دیگر امکان بازگشت برای او ممکن نیست. تکینگی مشکل اصلی ما برای شناخت سیاهچاله است چون ما نمیدانیم که چه اتفاقی برای اجسام وقتی که وارد تکینگی می شوند می افتد. «استفن هاوکینگ فیزیکدان برجسته انگلیسی رهیافت نوینی را پیش کشید که عبارت بود از تلفیق نسبیت با مکانیک کوانتوم ، مکانیک کوانتوم روشی است برای شناخت ذرات ریز و رویدادهای زیر اتمی ، هاوکینگ در سال 1974 نشان داد اثرات مکانیک کوانتومی با معادلات نسبیت عام توصیف کننده ی سیاهچاله ها تلفیق شوند، ممکن است با مسئله تکینگی رو در رو نشوند » ( ساختار ستارگان و کهکشانها ،نوشته پاول هاج ،ص180) البته این سوال هم وجود دارد که آیا ما میتوانیم انفجار سیاهچاله ها را ببینیم ؟ بله انفجار سیاهچاله ها ‼! ( البته این مطلب بدون بررسی هیچ منبعی گفته می شود من این مسئله را بطور اتفاقی در یکی از کتابهایم دیده ام و چون نمی دانم کدام کتاب است امکان بازنگری نداشتم پس ممکن است مطلب گنگ باشد و یا اشتباه ) . سیاهچاله ها مواد موجود در اطرافشان را به درون می کشند . خب سیاهچاله ها ظرفیتی دارند مطمئنا بعد از چند مدت مقدار مواد بیشتر می شود فشار بالا می رود و سیاهچاله منفجر میشود و ما می توانیم تمام آنچه که در تکینگی است را مشاهده کنیم چون انفجار همراه با ساطع شدن نور است ولی باید یک مطلب دیگر نیز بگویم که من وهفت هزار و هفتصدو هفتادو هفت نوه هایم نیز نمی توانیم انفجار سیاه چاله را ببیننید. چون زمان زیادی طول می کشد.

سیاهچاله های چرخان: میدانید که بسیاری از ستاره ها می چرخند ، سیاهچاله ها هم باز مانده ستاره ها هستند پس باید آنها نیز بچرخند این فکر در ذهن من بوجود آمد و برای کسب اطلاعات بیشتر به منابع مراجعه کردم در میان آنها کتاب ساختار ستارگان و کهکشانها به این سیاهچاله دسته ایی جداگانه داده بود و بقیه کتاب آنها این نوع سیاهچاله ها را همان سیاهچاله های ساده می نامند و هیچ فرقی مابین آنها و سیاهچاله های ساده نیست چون اکثر ستاره ها بدور خود گردش می کنند. بنظر من ما باید در این مورد بیشتر دقت کنیم که آیا تمام سیاهچاله دارای گردشی کاملا محسوس هستند. من می گویم سیاهچاله ها با اینکه باقیمانده ستاره های پر جرم  هستند ولی همه آن ستاره ها دارای جرم یکسانی نیستند. در یکی از جلسات نجومی یکی از دوستان با استعدادمان آقای اصلان نور قاسمی در سال قبل مرا با مفهوم جدیدی آشنا کرد او گفت ستاره ها بعد از انفجار ابر نواختری به پنج حالت در می آیند که ما دو حالت آن را حالت سیاهچاله ایی می نامیم . ستاره هایی که جرم هسته آنها بیش از 3 برابر جرم خورشید هستند به 2 صورت در می آیند که ضعیف آن را ستاره ابر ریسمانی و قوی آن را سیاهچاله می نامند. هر دو اینها خاصیت سیاهچاله دارند ولی ستاره ابر ریسمانی که خود نوعی سیاهچاله است (ولی ضیف) چرخشی محسوس ندارد در حالیکه سیاهچاله کامل چرخشی محسوس دارد . استنباط من از این مطلب این است.

فیزیکدانان با گذاشتن چرخش درمعادلات به مسئله شگفت آوری رسیدند چرخش عوض اینکه ماده را به تکینگی بدهد آن را به بیرون می راند.یعنی اینکه وقتی که جسم وارد شعاع شوارتسشیلد می شود و بیرون آمدن آن غیر ممکن می شود چرخش سیاهچاله او را به بیرون می راند .

فیزیکدانان حفره ی این بازگشت حیرت آور را سفید چاله و مسیری که جسم در آن می چرخد را به شوخی کرم چاله می گویند. ولی باید به خاطر داشت که E=mc2 جسمی که با سرعت نور حرکت می کند تبدیل به انرژی می شود و جرم نخواهد داشت و زمان برای او تعریف نمی شود.یعنی زمان برای جسمی که با سرعت نور حرکت می کند نمی گذرد حال اگر جسم بخواهد از چنگ سیاهچاله ایی که نور از آن توان فرار کردن ندارد بگریزد باید سرعتی بالای نور داشته باشد یعنی زمان  منفی میشود! این غیر ممکن است و در اینجاست که دیگر جلو نمی رویم‼!

سیاهچاله ی ریز : بحث سیاهچاله های ریز را هاوکینگ به میان آورد می دانیم که سیاهچاله ها از ستاره هایی که هسته آنها 3 برابر جرم خورشید جرم دارد تشکیل شده ولی هاوکینگ معتقد است که در زمان آغاز تولد جهان هستی فشار و چگالی به حدی بوده که حتی ستاره های کوچک نیز می توانستند پس از رمبش به سیاهچاله تبدیل شوند ولی از آنجایی که این سیاهچاله ها تاثیر چندانی بر محیط اطراف نمی گذارند پیدا کردن آنها از فاصله چند ده متری نیز دشوار است.

این سیاهچاله ها به خاطر جرم اندک، زود متلاشی می شوند ( خیلی نمیگذرد حدود 10000000000 سال ) و چون این مقدار سال از عمر جهان می گذرد و آنها هم به گفته هاوکینگ در ابتدای پیدایش جهان بوجود آمده اند پس زمان انفجار آنها نزدیک است و ما می توانیم با مشاهده نور حاصل از این انفجار به زمان مهبانگ بر گردیم و اطلاعات زیادی کسب کنیم.

ممنون که خواندید‼!

این هم 2تا تصویر جالب ازبرای درک سفید چاله:




چهار شنبه 3 خرداد 1392برچسب:, :: 21:14 ::  نويسنده : عرفان رحماني

 

قمر:

جرم آسماني است كه به دور جسم بسيار بزرگي مي‌گردد. سيارات منظومه‌ي شمسي قمرهاي طبيعي خورشيد هستند و ماه‌ها اقمار طبيعي سيارات هستند. قمرهاي مصنوعي هم براي تحقيق، رصد و ارتباطات، توليد و به مدار زمين يا يك سياره و يا يك قمر طبيعي پرتاب مي‌شود.
در اينجا به بررسي قمرهاي سيارات منظومه‌ي شمسي مي‌پردازيم.
در اطراف سيارات خاكي(زمين گون) تنها 3 قمر در گردش است. اما در مقابل در اطراف سيارات مشتري‌گون بيش از 50 قمر مي‌چرخند. علاوه بر 50 قمر داراي حلقه نيز هستند. حال چون عطارد و زهره قمر ندارند به سراغ
زمينخودمان مي‌رويم.

ماه:
اطلاعات اساسي

مقدمه :
زمين يك قمر دارد و اين قمر در حالي كه زمين خود به دور خورشيد مي‌گردد. بر گرد زمين حركت مي‌كند. اگرچه حجم ماه فقط02/0 حجم زمين و جرم آن يك هشتاد و يكم جرم زمين است. تأثيرش بر زمين، شايستة اعتناي بيشتري است. خيز و افت تناوبي اقيانوسها(جذر و مد) نمونه‌اي از اثرهاي ماه بر زمين است.
نزديكي زياد ماه به زمين، مطالعة آن را از نخستين روزهاي پيدايش نجوم، امكان پذير ساخته است.فاصله متوسط آن فقط 60 برابر شعاع زمين است.
البته اطلاعاتي به كمك تلسكوپ بدست آمده است، ولي بخش زيادي از آنچه مي‌دانيم از مشاهده با چشم برهنه حاصل شده است. در واقع بسياري از اين اطلاعات، دانش همگاني شده است. از جمله اين‌كه ماه هر ماهه دور كاملي از حالتهاي مختلف از ماه نو تا هلال و تربيع و غيره را در مي‌نوردد. و نيز اينكه ما تقريبا همان مسيري را مي‌پيمايد كه خورشيد طي مي‌كند.
همه مي‌دانند كه ماه هرروز بطور متوسط 51 دقيقه ديرتر از روز
قبل طلوع مي‌كند و نيز اين‌كه همواره يك روي ماه بسوي زمين است و روي ديگر آن هميشه پوشيده است

ماه در مدار خود:
ماه در مدار بيضي شكل، كه زمين در يكي از كانون‌هاي آن است، به دور زمين مي‌گردد. نقطه‌اي براين مدار كه از همة نقاط ديگر به زمين نزديكتر است حضيض زميني ناميده مي‌شود. فاصله‌ ماه از زمين در حضيض زميني آن 360000 كيلومتر است. نقطه‌اي بر اين بيضي كه از همة نقاط ديگر آن زمين دورتر است اوج زميني نام دارد و فاصله‌ي آن از زمين 400000 كيلومتر است. صفحة مدار ماه بسيار نزديك به صفحه‌ي دايره‌البروج، يعني مسير ظاهري خورشيد بر كره‌ي آسمان است و با آن زاوية 5 درجه مي‌سازد. دو نقطه‌اي كه در آن مسير ماه صفحه‌ي دايره‌البروج را قطع مي‌كند، نقاط گره يا عقدتين ناميده مي‌شود. اين نقاط در فضا ثابت نيستند بلكه در جهت حركت عقربه‌هاي ساعت در امتداد دايره‌البروج حركت مي‌كنند و هر دور كامل اين حركت نوزده سال طول مي‌كشد.

چنين بنظر مي‌رسد كه ماه مسير خود را بسيار سريعتر از خورشيد مي‌پيمايد: يك سال تمام طول مي‌كشد تا خورشيد دور كامل را طي كند ولي ماه يك ماهه چنين مي‌كند. در نيمي از اين مدت ماه بالاي دايره‌البروج است و در نيم ديگر زير آن.
اين حركت ظاهراً تندتر موجب مي‌شود كه ماه هرروز كمي، در حدود 51 دقيقه ديرتر از روز قبل طلوع كند.

جزر و مدكشند
سطح اقيانوسها، در تمام نقاط به فواصل زماني كم و بيش منظم بالا مي‌آيد و پائين مي‌رود. بطور متوسط فاصله زماني بين دو مد متوالي 12 ساعت و 5/25 دقيقه است. درست نصف زماني طول مي‌كشد تا ماه ظاهراً يك دور كامل را به دور زمين بپيمايد يعني نصف 24 ساعت و 51 دقيقه. اين امر يك تصادف نيست. علت اصلي جزر‌و مد اقيانوسها‌‌‌‌، نيروي گرانش ماه است. خورشيد نيز در اين پديده سهمي دارد.
جزر و مد همراه با حركات ظاهري ماه‌، از افق شرقي ناظر به سمت افق غربي او پيش مي‌روند. صرفنظر از تاخيرهايي كه معلول اصطكاك و آثار ثانوي ديگر هستند ( و ممكن است به شش ساعت هم برسند) جزر و مد در هر نقطه‌ي زمين ، زماني روي مي‌دهد كه ماه در نصف‌النهار مكان (يا در نيمدايرة متقابل آن) باشد.
اثر خورشيد در جزر و مد نسبت به اثر ماه از درجه‌ي دوم اهميت برخوردار است. زيرا فاصله‌ي آن بسي بيشتر است. نسبت نيروي مولد جزر و مد خورشيد فقط در حدود 7% نيروي ماه است.
وقتي كه نيروهاي مولد جزر و مد ماه و خورشيد هماهنگ با يكديگر عمل كنند، مثلاً به هنگام ماه‌نو كه هردو در يك طرف زمين هستند‌، جزر و مدهاي حاصل در حداكثر خود هستند. اين جزر و مدها‌، جزر و مدهاي بهاري يا مهكشند ناميده مي‌شوند. حد ديگر هنگامي است كه خورشيدو ماه با هم زاوية 90 درجه بسازند. دراين هنگام جزر و مد در حداقل و به جزر و مدهاي خفيف يا كهكشند موسوم است.
نزديكي ماه نيز تاثيري در ارتفاع جزر و مد دارد. هنگامي كه ماه در حضيض زميني قرار دارد نيروي مولد جزر و مد آن به اندازة 20% بيش از حد عادي است.

قمرهاي مريخ:
مريخ دو قمر كوچك دارد كه نام‌هاي خود فوبوس(ترس) و ديموس(وحشت) را از ياران اسطوره‌اي مارس(مريخ) خداي جنگ گرفته‌اند.
فوبوس، قمر بزرگتر، قطري در حدود 16 كيلومتر دارد در حاليكه قطر ديموس فقط 11 كيلومتر است. هردو در صفحه‌ي استوائي مريخ در جهت متعارف خلاف حركت عقربه‌هاي ساعت به دور آن مي‌گردند.


فوبوس 9250 كيلومتر از مركز سياره و فقط 5900 كيلومتر از سطح آن فاصله دارد. دورة تناوب حركت انتقالي آن به دور سياره 7 ساعت و 39 دقيقه است و اين كمتر از مدت دوران خود مريخ به دور محورش است. فوبوس در مغرب طلوع و 5/4 ساعت بعد در مشرق غروب مي‌كند.
ديموس 250000 كيلومتر از مركز مريخ فاصله دارد. دوره تناوب حركت انتقالي آن به دور سياره 30 ساعت و 18دقيقه فقط اندكي با دوره تناوب حركت وضعي خود سياره (24 ساعت و 37دقيقه ) تفاوت دارد. ديموس از مشرق طلوع مي‌كند، اندكي از سياره در حال دوران عقب مي‌افتد و پيش از آنكه در مغرب غروب كند‌، دو دور كامل اهله را سپري مي‌كند.

سياركها:
سياره‌اي مفقود است. بر اساس نظريه بايد بين مريخ و مشتري سياره‌اي در مدار باشد. تاكنون سياره‌اي در آنجا يافت نشده است. اما در عوض تعداد بسيار زيادي اجرام خرد وجود دارد كه به نامهاي سيارات خرد، سيارات صغار و سيارك‌ها موسومند. بعضي از اين اجرام قطري به بزرگي 800 كيلومتر دارند و برخي ديگر كمتر از 5/1 كيلومتر.
سرس نخستين سياركي بود كه در سلا 1801 كشف شد. سه‌تاي بعدي (پالاس ، جونو و وستا) در سال‌هاي 1802،1804 و 1807 كشف شدند. عدة سياركهاي شناخته شده بالغ بر دهها هزار مي‌شود كه بسياري از آن‌ها شكلهاي نامتعارفي دارند حاكي از آن ممكن است اجزا و قطعات سياره‌اي باشند كه بر اثر نيروي كشندي سيارة مشتري از هم پاشيده باشد.
قمرهاي مشتري:16 قمر برگرد مشتري حركت مي‌كنند. چهارتاي اول كه به قمرهاي گاليله‌اي موسومند در 1610 بوسيله گاليله كشف شدند. اين قمرها با نام‌هاي يو، اروپا،گانيميد و كاليستو مشخص مي‌شوند. قمر پنجم آمالته‌آ يا JV در سال 1893 بوسيله‌ي منجم برجسته‌ي آمريكايي ادوارد امرسن بارنارد(1923ــ 1857) كشف شد.قمر چهاردهم(JXIV) در اكتبر 1975 بوسيله‌ي چارلز.ت.كوال كشف گرديد. قمرهاي JI تا JXIII بطور طبيعي به سه دسته تقسيم مي‌شوند:
(1)
اقمار داخلي، (ب) اقمار مياني، (پ) اقمار بروني، رده‌بندي JXIV ، كه در كداميك در اين دسته‌ها جاي مي‌گيرد‌، تا پايان سال 1975 مشخص نشده بود.

(ا) اقمار دروني. اين گروه قمرها JI تا JV يعني چهار قمر گاليله‌اي و قمري را كه پروفسور بارنارد كشف كرد. شامل مي‌شود.
قمرهاي گاليله‌اي مدارهايي تقريباً مستدير دارند و در فواصلي بني 420000 كيلومتر و 1880000 كيلومتر از مشتري با دوره‌هاي تناوبي بين يك و سه چهارم روز تا شانزده و دوسوم روز حركت مي‌كنند. دورة تناوب حركت وضعي و انتقالي آن‌ها برابر است. بنابراين ناظري كه بر مشتري قرار دارد همواره يك روي اين چهار قمر را مي‌بيند. هر چهار قمر به اندازه‌ي كافي بزرگ هستند كه در تلسكوپ قرصهاي قابل مشاهده‌اي را پديد آورند و اگر تلالو چيرة سيارة‌ اصلي نبود با چشم برهنه مي‌شد آن‌ها را ديد. در پاره‌اي مواقع هر جهار آن‌ها در طرف غرب سياره‌اند. در مواقع ديگر فقط سه‌تا، دوتا‌، يكي يا هيچكدامشان‌‌‌، و بقيه در طرف شرقي سياره جاي دارند. بسيار اتفاق مي‌افتد كه يكي از قمرها در خسوف باشد(از پشت سياره بگذرد) يا در عبور(از برابر سياره بگذرد) تغييرات موضع اين چهار را مي‌توان با چند ساعت رصد تلسكوپي ملاحظه كرد. دنبال كردن عبور اين اقمار دشوار است. اما سايه‌هايي كه بر سطح مشتري مي‌اندازند بسيار شاخص است و در شرايط رويت خوب آنها را حتي با تلسكوپ نسبتاً كوچكي مي‌توان دنبال كرد.
قمر پنجم از چهار قمر گاليله‌اي به مشتري نزديكتر است. فاصله‌ي آن از مركز سياره فقط 180 هزار كيلومتر‌، و از سطح آن فقط در حدود 110 هزار كيلومتر است. دورة تناوب حركت انتقالي آن حول سياره‌ي اصلي كمتر از 12 ساعت است. بنابراين سرعت مداري آن 27 كيلومتر بر ثانيه يا تقريباً 96 هزار كيلومتر در ساعت است.
ب قمرهاي مياني. قمرهاي JVI,JVII,JX,JXII به اين گروه تعلق دارند. آن‌ها جملگي كوچكند‌، و قطرهايشان كمتر از 160 كيلومتر است و به فاصله‌ي متوسط 11 ميليون كيلومتر از مشتري قرار دارند. دوره‌ي تناوب حركت انتقالي آن‌ها در حدود 270 روز برآورد شده است.
پ قمرهاي بيروني. اين گروه متشكل است از JVIII,JXI,JXII و JIX (كه در اينجا به ترتيب افزايش فاصله از سياره نوشته شده‌اند.) . اين قمرها را مشخصات زير متمايز مي‌سازد:
1.
فاصله‌ي زياد از سياره‌ي اصلي كه نزديك به 24 ميليون كيلومتر برآورد مي‌شود.
2.
دوره‌هاي تناوب طولاني، كه براي هر چهار قمر از دو سال بيشتر است.
3.
وجود حركت معكوس(رجعي) براي هر چهار قمر‌، يعني در جهتي خلاف همه‌ي سيارات و بيشتر قمرهاي ديگر. چون از بالاي قطب شمال سياره نظر شود ديده مي‌شود كه اين چهار قمر مدارهاي خود را در جهت عقربه‌هاي ساعت مي‌پيمايند.

حلقه‌هاي زحل
چهار حلقه برگرد زحل مي‌گردند كه با حروف D,C,B,A, ، مشخص مي‌شوند.
نور و روشني حلقه‌ها بوجه قابل ملاحظه‌اي با هم تفاوت دارند. حلقه‌ي مياني (حلقه‌يB ) از همه پرنورتر است و حلقه‌ي بيروني (حلقه‌يA) پس از آن جاي دارد. كم نورترين حلقه‌،حلقه‌ي داخلي (حلقه‌ي D) است. حلقه‌ی C را حلقه‌ي چين خورده [ C(rape) ring ] و حلقه‌ي B را "حلقه‌ي پرنور" [B(right) ring]مي‌نامند.

شكاف ميان حلقه‌هايA و B را به افتخار كاشف آن شكاف كاسيني ناميده‌اند.
حلقه‌ها به خاطر نازكيشان سخت شايان توجهند : مقطع آنها مستطيل بسيار باريكي است. مثلاً مقطع حلقه بيروني مستطيلي خواهد بود به طول 16000 كيلومتر و عرض آن 8 تا 10 كيلومتر.حلقه‌ها درست در صفحه‌ي استواي سياره قرار دارند و استواي سياره زاويه‌ي ميلي برابر با 27 درجه با صفحه‌ي دايره‌البروج مي‌سازد. از آن‌رو كه محور زحل امتداد ثابتي در فضا دارد(يعني محور هميشه به سمت نقطه‌ي ثابتي بر كره‌ي آسمان است)

قمر‌هاي زحل
20
قمر دارد كه نزديكترين آن‌ها‌ ، ميماس ، در فاصله‌ي 188000 كيلومتري از مركز سياره است. فوب دورترين قمر آن متجاوز از 16000000 كيلومتر از سياره اصلي فاصله دارد.
دوره‌ي تناوب قمرها از 23 ساعت براي ميماس تا 550 روز براي فوب تغيير مي‌كند . و جز يك استثنا همگي در جهت عادي به دور زحل مي‌گردند. تنها فوب است كه حركتي معكوس (رجعي) دارد و بدينطريق بر پايداري مداريش مي‌افزايد. مي&zwn



پنج شنبه 3 خرداد 1392برچسب:, :: 11:0 ::  نويسنده : عرفان رحماني

 

پرتاب ماهواره اروپایی با موشک روسی

۲۷ اسفند ماه ۱۳۸۷ : یک موشک حامل ماهواره ی از نوع روکوت ، ماهواره ی اروپایی را به فضا پرتاب کرد . الکساندر زولوتوخین ، سخنگوی فرماندهی نیروی فضایی روسیه ضمن اعلام این خبر افزود : موشک روکوت بدون هیچ مشکلی در ساعت 17:20 به وقت محلی از پایگاه فضایی پلستسک پرتاب شد. پرتاب ماهواره و تمام عملیات قبل و بعد از آن بدون نقص و دقیقا مطابق با آن چه مد نظر بود انجام شدند و مرکز کنترل زمینی نیز همه چیز را بدقت زیر نظر دارد .                                             

این موشک پیشرفته ی گوچهی اروپا را با خود به فضا برد و 91 دقیقه پس از پرتاب در مدار از پیش تعیین شده قرار داد. به گفته ی آژانس فضایی فدرال روسیه ، قطعات بازگشتی موشک در اقیانوس منجمد شمالی فرود می آیند . مراکز اصلی کنترل و بهره برداری از ماهواره ی در سوئد ، بلژیک ، آفریقای جنوبی و کنیا قرار دارند که تمامی آنها زیر نظر آژانس فضایی اروپا ( اسا) فعالیت می کنند.  

منبع:مجله صنایع هوافضا شماره۴۵و۴۶



چهار شنبه 25 ارديبهشت 1392برچسب:موشك هاي روسي, :: 21:19 ::  نويسنده : عرفان رحماني

 

بيگ بنگ - انفجار بزرگ

همانطور كه همانطور ميدانيد پيدايش كائنات براى انسان يك نادانسته بود و بشر مى خواست بداند كه اين پيدايش از كجا شروع شد.آيا به صورت يكنواخت بوده و همين گونه نيز ادامه دارد يا نه؟ چنان كه برخى اعتقاد داشته اند كه كائنات همين ساختار را داشته و بدون تغيير باقى مى ماند. خب نتيجه اينكه نظريه هاى مختلفى در اين رابطه وجود داشت و نظريه پردازيهاى زيادى مى شد. يكى از اين نظريه ها كه حدود سى و هفت يا سى و هشت سال قبل ارائه شد بيگ بنگ ياهمان انفجار بزرگ نام داشت كه توانست به خيلى از ابهامات پاسخ بدهد. اين نظريه، آغاز كائنات را از يك هسته اتم در فضا و زمان صفر مى داند زيرا آن هنگام هنوز فضا وزمان آغاز نشده بود. تصور بكنيد كه تمام كائنات در يك هسته اتم ياحتى كوچكتر از آن جاى داشت و در يك لحظه اين فضا و زمان آغاز مى شود يعنى اينكه يك انفجار بزرگ كه حاصل گرانش شديد ناشى از فشردگى بوده، شروع شد.

اين واقعه بين سيزده تا پانزده ميليارد سال پيش رخ داده است، درحقيقت اين حادثه از آن نقطه صفر شروع مى شود. قابل ذكر است كه باوجودچنين فشردگى اى طبيعتاً دماى بسيار زيادى در لحظه كمى قبل از انفجار بزرگ حاكم بوده است. هنگامى كه فضا وزمان شروع به بزرگ و باز شدن كرد، دما مدام رو به كاهش بوده به طورى كه تخمين زده مى شود وقتى فقط يك ثانيه ازتشكيل كائنات مى گذشته است ده ميليارد كلوين نزول دما داشته ايم.

انبساط جهان به قدرى شديد رخ داده است كه از اندازه كوچكتر از يك هسته اتم در يك لحظه به اندازه كره زمين بزرگ مى شده، يعنى انبساط و تورم بعد از بيگ بنگ شروع شده بود اما هنوز كهكشانها به وجودنيامده بودند. نور آغاز كائنات بود سپس بعداز نور، ماده ايجاد شد و شايد بعد از دو ميليارد سال از انفجار بزرگ كهكشانها شكل گرفتند و خورشيد ما يكى از ذرات كوچك آنهاست.

كهكشانها چگونه و چه زمانى شكل گرفتند؟

كهكشانى كه ما در آن هستيم (كهكشان راه شيرى) حدود ده ميليارد سال پيش به وجود آمده است البته اگر قبول كنيم كه بيك بنگ سيزده ميلياردسال پيش رخ داده است.

اما كهكشانها انواع مختلفى دارند كه عبارت است از: نامنظم، بيضوى و مارپيچى. ازمواد اطراف كهكشانها كه باقى مانده بودند بازوهاى كهكشانى شكل گرفتند اما چون فشردگى مواد را در آن قسمت فضا داشتيم ونيز كهكشانهاى شكل گرفته بسيار نزديك به هم بودند طبيعتاً برخوردها هم زياد بوده است يعنى دوكهكشان با هم ادغام شده و يك كهكشان بزرگتر تشكيل مى دادند يا سبب ساز بازوهاى كهكشانى بزرگتر مى شدند. اين اثرات در بحث انتقال به سمت قرمز يا رد شيفت مى گنجند.

اين انفجار چقدر طول كشيد؟

براى لحظه انفجار بزرگ عدد ده به توان منفى چهل و سه را در نظر مى گيرند و بعد از آن لحظه، حادثه شروع مى شود كه حتى هنوز به هزارم ثانيه نرسيده، تغييرات در حال رخ دادن بوده است.

عالم در ابتدا چگونه به نظر مي آمد؟

آشكار است براي آگاهي از چگونگي اولين ثانيه ها و يا بهتر بگوييم اولين اجزاي ثانيه هاي پس از انفجار اوليه نبايد از ستاره شناسان پرسيد بلكه در اين مورد بايد به فيزيكدان هاي متخصص در امر فيزيك ذره اي مراجعه كرد كه در مورد تشعشعات و ماده در شرايط كاملا سخت و غير عادي تحقيق مي كنند و تجربه مي كنند. تاريخ كيهان معمولا به 8 مقطع كاملا متفاوت و غير مساوي تقسيم مي شود :

مرحله اول - صفر تا 43- 10 ثانيه


اين مساله هنوز برايمان كاملا روشن نيست كه در اين اولين اجزاي ثانيه ها چه چيزي تبديل به گلوله آتشيني شد كه كيهان بايد بعدا از آن ايجاد گردد . هيچ معادله و يا فرمول هاي اندازه گيري براي درجه حرارت بسيار بالا و غير قابل تصوري كه در اين زمان حاكم بود در دست نمي باشد.

مرحله دوم- 43- 10 تا 32- 10 ثانيه

اولين سنگ بناهاي ماده مثلا كوارك ها و الكترون ها و پاد ذره هاي آنها از برخورد پرتوها با يكديگر به وجود مي آيند. قسمتي از اين سنگ بناها دوباره با يكديگر برخورد مي كنند و به صورت تشعشع فرو مي پاشند. در لحظه هاي بسيار بسيار اوليه ذرات فوق سنگين - نيز مي توانسته اند به وجود آمده باشند. اين ذرات داراي اين ويژگي هستند كه هنگام فروپاشي ماده بيشتري نسبت به ضد ماده و مثلا كوارك هاي بيشتري نسبت به آنتي كوارك ها ايجاد مي كنند. ذرات كه فقط در همان اولين اجزاي بسيار كوچك ثانيه ها وجود داشتند براي ما ميراث مهمي به جا گذاردند كه عبارت بود از : افزوني ماده در برابر ضد ماده

مرحله سوم- از 32- 10 ثانيه تا 6- 10 ثانيه

كيهان از مخلوطي از كوارك ها - لپتون ها - فوتون ها و ساير ذرات ديگر تشكيل شده كه متقابلا به ايجاد و انهدام يكديگر مشغول بوده و ضمنا خيلي سريع در حال از دست دادن حرارت هستند

مرحله چهارم- از 6- 10 ثانيه تا 3- 10ثانيه

تقريبا تمام كوارك ها و ضد كوارك ها به صورت پرتو ذره ها به انرژي تبديل مي شوند. كوارك هاي جديد ديگر نمي توانند در درجه حرارت هاي رو به كاهش به وجود آيند ولي از آن جايي كه كوارك هاي بيشتري نسبت به ضد كوارك ها وجود دارند برخي از كوارك ها براي خود جفتي پيدا نكرده و به صورت اضافه باقي مي مانند. هر 3 كوارك با يكديگر يك پروتون با يك نوترون مي سازند. سنگ بناهاي هسته اتم هاي آينده اكنون ايجاد شده اند.

مرحله پنجم - از 3- 10 ثانيه تا 100 ثانيه

الكترون ها و ضد الكترون ها در برخورد با يكديگر به اشعه تبديل مي شوند. تعدادي الكترون باقي مي ماند زيرا كه ماده بيشتري نسبت به ضد ماده وجود دارد. اين الكترون ها بعدا مدارهاي اتمي را مي سازند

مرحله ششم - از 100 ثانيه تا 30 دقيقه

در درجه حرارت هايي كه امروزه مي توان در مركز ستارگان يافت اولين هسته هاي اتم هاي سبك و به ويژه هسته هاي بسيار پايدار هليم در اثر همجوشي هسته اي ساخته مي شوند. هسته اتم هاي سنگين از قبيل اتم آهن يا كربن در اين مرحله هنوز ايجاد نمي شوند. در آغاز خلقت عملا فقط دو عنصر بنيادي كه از همه سبكتر بودند وجود داشتند : هليم و هيدروژن

مرحله هفتم - از 30 دقيقه تا 1 ميليون سال پس از خلقت

پس از گذشت حدود 300000 سال گوي آتشين آنقدر حرارت از دست داده كه هسته اتم ها و الكترون ها مي توانند در درجه حرارتي در حدود 3000 درجه سانتي گراد به يكديگر بپيوندند و بدون اينكه دوباره فورا از هم بپاشند اتم ها را تشكيل دهند . در نتيجه آن مخلوط ذره اي كه قبلا نامرئي بود اكنون قابل ديدن مي شود.

مرحله هشتم - از يك ميليون سال پس از خلقت تا امروز

از ابرهاي هيدروژني دستگاههاي راه شيري ستارگان و سيارات به وجود مي ايند. در داخل ستارگان هسته اتم هاي سنگين از قبيل اكسيژن و آهن توليد مي شوند. كه بعد ها در انفجارات ستاره اي آزاد مي گردند و براي ساخت ستارگان و سيارات و حيات جديد به كار مي ايند.

عناصر اصلي حيات زميني چه زماني پديدار شد؟

براي زمين با توجه به گوناگوني حيات كه در آن وجود دارد 3 چيز از اهميت خاصي برخوردار بوده است:

از همان ابتداي خلقت هميشه ماده بيشتري نسبت به ضد ماده وجود داشته و بنابراين همواره ماده براي ما باقي مي ماند.

در مرحله ششم هيدروژن به وجود آمد اين ماده كه سبك ترين عنصر شيميايي مي باشد سنگ بناي اصلي كهكشانه ها و سيارات مي باشد. هيدروژن همچنين سنگ بناي اصلي موجودات زنده اي است كه بعدا روي زمين به وجود آمدند و احتمالا روي ميلياردها سياره ديگر نيز وجود دارند. در مركز ستارگان اوليه هسته اتم هاي سنگين از قبيل اكسيژن و يا كربن يعني سنگ بناهاي اصلي لازم و ضروري براي زندگي و حيات بوجود آمدند.

آيا عالم همواره در حال انبساط خواهد بود؟

جنبش انبساطي يا به عبارت ديگر از همديگر دور شدن كهكشانه ها به هر حال رو به كند شدن است. زيرا جزاير جهاني متعدد در واقع به سمت يكديگر جذب مي شوند و در نتيجه حركت انبساطي آن ها كند تر مي شود. اكنون پرسش فقط اين است كه آيا زماني تمام اين حركت ها متوقف خواهد گرديد و اين عالم در هم فرو خواهد پاشيد؟ اين مساله بستگي به تراكم ماده در جهان هستي دارد. هر چه اين تراكم بيشتر باشد نيرو هاي جاذبه بين كهكشانه ها و ساير اجزاي گيتي بيشتر بوده و به همان نسبت حركت آن ها با شدت بيشتري متوقف خواهد شد. در حال حاضر چنين به نظر مي رسد كه تراكم جرم بسيار كمتر از آن است كه زماني عالم در حال انبساط را به توقف در آورد. به هر حال اين امكان وجود دارد كه هنوز جرم هاي بسيار بزرگ ناشناخته اي از قبيل ( سياهچاله هاي اسرار آميز) يا ( ابرهاي گازي شكل تاريك) وجود داشته باشند و نوترينو ها كه بدون جرم محسوب مي شوند جرمي هرچند كوچك داشته باشند. اگر اين طور باشد در اين صورت حركت كيهاني زماني شايد 30 ميليارد سال ديگر متوقف خواهد شد. در آن زمان كهكشان ها با شتابي زياد حركت به سوي يكديگر را اغاز خواهند كرد تا در نهايت به شكل يك گوي آتشين عظيم با يكديگر متحد شوند. آن زمان شايد مي بايد روي يك انفجار اوليه جديد ديگر و تولد يك عالم جديد حساب كنيم. با توجه به سطح كنوني دانش بشر و ميزان پژوهش هاي انجام شده بايد اينطور فرض كرد كه عالم تا ابديت انبساط خواهد يافت.

با توجه به بزرگى وعظمت كائنات، پيدايش حيات غيرزمينى چقدر احتمال دارد؟ با يك حساب سرانگشتى متوجه مى شويم كه باوجود اين تعداد ستاره احتمال حيات بسيار زياد است. حتى بعضى از ستاره ها داراى سياره نيستند و يا اين سياره بسيار دور از ستاره يا بسيار نزديك به آن هستند و برخى هم گازى مى باشند اگر تمام اين موارد را از كل ستاره ها كم كنيم تقريباً بيست وپنج درصد آنها امكان وجود حيات را دارند.

آيا ميدانستيد …؟

- فقط حدود 4درصد عالم از ماده ، به شكلي كه ما مي شناسيم تشكيل شده است ، يعني ماده معمولي كه ما مي شناسيم و در آزمايشگاه وجود دارد، فقط 4درصد كل عالم را مي سازد. 23درصد عالم را ماده تاريك سرد تشكيل داده كه دانشمندان اطلاعات خيلي كمي درباره اش دارند و 73درصد باقي مانده را انرژي تاريك عجيب تشكيل مي دهد كه تقريبا تنها چيزي كه در موردش مي دانيم ، اين است كه وجود دارد!

 
 

 

منبع :mollasadra & roshd.ir




سه شنبه 24 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 22:13 ::  نويسنده : عرفان رحماني

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد